Kiedyś pisałam... wiersze. Teraz piszę bloga... znak czasów, elektroniczne wyrażanie myśli i emocji. Pisanie o wszystkim, co chcę lub co inni chcą czytać.
Dziś odświeżam z zakamarków pamięci...
11.04.1997
Przepraszam
Jestem
leworęcznym poetą
piszącym
niezgrabne wiersze
by
pamiętać chwile,
które
i tak zapominam
Jestem
dzieckiem – aktorem
pozbawionym
sceny
Jestem
małym ziarnkiem piasku
na
bezludnej pustyni
kropelką
wody
w
bezkresnym morzu
migającą
gwiazdą
w
niezmierzonym wszechświecie
rozkwitającym
pąkiem róży...
w
ręku Stwórcy.
 |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz